#windowblinds..
#daughtersday...#special...
सांजेचा पडता पाऊस त्याला खूप वेळ विंडोग्रील मधून आपले ते बघत राहणे,हे अनुभवणे गेले काही दिवस खूप खूप आवडायला लागले आहे...कितीवेळ मग खिडकीच्या काचेवर ओघळणाऱ्या थेंबांना टिपत बसायचं,कॉफी मग हातात घेऊन कल्पनेत कुठेतरी स्वार होऊन यायचं,डोळ्यांना मात्र समोर दिसणारं सुखच अनुभवायचं असते...
ते टिपत राहतात पडणाऱ्या पावसाच्या सरींना तर कधी मग
आपसुकच डोळ्यातून ओघळणाऱ्या आसवांना...
पावसाच्या सरींना सोबत घेऊन दिवसाची होणारी सुरुवात,घरात एकाच वेळी वाढणाऱ्या आजी,आई,नात,यांची पिढी अन् सोबतीला संस्कारी आजोबा,अन् बाबा हे सर्व आहेच पण यांच्या सोयीने,सोयीचं,सवयीचं झालेलं ते घर..!
घर घडवते आपल्याला आणि आपल्या सोबत आपल्याच पुढील पिढ्यांना.मग ते भिंतीवर रेघोट्या ओढत काढलेली पहिली बार्बी डॉल असो किंवा आई-बाबा हे सगळं त्या भिंतीवर उमटते,पुढे तारुण्यात मनाचे विस्तारलेले विचार हवीहवीशी ओढ अन् मग या सगळ्यात पावसाच्या साक्षीने आपण घरातील खिडकीच्या कधी प्रेमात पडतो समजत नाही..
कितीवेळ विंडोग्रील मधून तो पाऊस अनुभवणे,मग कधीतरी त्या आकाशी कलरच्या पडद्या आडून घरातील लाडक्या व्यक्तींना भ्वा..! करणे हे सर्व आज आठवलं..!
निमित होत ही शॉर्टफिल्म खूप सुंदर अभिनय,संवाद,कुठलाही अतिरेक नसलेली अशी ही शॉर्टफिल्म खूप भावली...
केलेला शेवट जरी अबोल असला तरी,नकळत डोळ्यांतुन आसवांना येण्यास भाग पाडतो ज्यांनी हे अनुभवले असेल ते सहज समजतील बाकी घर सवयीचं करते इतकेच..!
Written by,
Bharat Sonwane...
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा