मुख्य सामग्रीवर वगळा

कंत्राटी कामगारांचा आयुष्य संघर्ष ..!

कंत्राटी कामगारांचा आयुष्य संघर्ष..!

आजची सुट्टी होती, कालची थर्ड शिफ्ट करून आल्यामुळे आजचा अर्धा अधिक दिवस झोपेतच निघून गेला. दुपारची उन्हं खिडकीच्या तावदनातून आत डोळ्यावर आली तसं; झोप उघडली अन् मी अंथरुणावर उठून बसलो. 

फ्लॅटमध्ये पाच कंपनीत कंत्राटी पद्धतीने काम करणारे आम्ही कामगार मित्र असल्यानं, आठवडाभर एका फ्लॅटमध्ये असूनही एकमेकांना भेटायला वेळ नसते. आज तिघे लोळत पडलो होतो अन् दोघे पहाटेच उठून टपरीवर चहा सिगरेट प्यायला म्हणून निघून गेली होती.

कॉटवर पडल्या पडल्या मी शरीराला आळोखे-पिळोखे देत लोळत पडलो होतो, आज सगळेच रूमवर असल्यानं रूममध्ये दीड किलोचे पाच सेफ्टी शूजचे जोड होते. त्याचे आठवडाभर उन्हाळ्यात पायाला घाम येतो म्हणून साचलेले दहा सोक्सचे जोड मी झोपलो त्याच्या बाजूलाच पडले होते.

वाऱ्याच्या झुळकेसरशी तो सोक्सचा आंबट वास माझ्यापर्यंत आला अन् मी ताडकन उठून माझ्या फ्लॅट पार्टनरच्या आई बहिणींचा उद्दार केला. भेंचोद आजची पहाट किरकिरीने सुरू झाली होती.

उठलो तसा सॉक्स निरम्यात भीजू घातले अन् मी अंघोळीला निघून गेलो. पाच रुपयांची गरम पाण्याची बकेट परवडत नाही म्हणून हटकून जरा लेटच उठलो होतो. उन्हामुळे टाकीतले पाणी चांगलेच तापले होते, दोन बादल्या पाणी घेऊन घंटाभर अंघोळ केली. मस्त फ्रेश होऊन मित्राला घेऊन भटकायला म्हणून बाहेर पडलो.

सोबतीने कंपनीत कंत्राटी पद्धतीने काम करणारे काही मित्र कामगार चौकात भेटली. दहात पंधरा कटिंग चहा झाल्या. सिगरेट घेत नाही म्हणून त्याचा हिशोब नव्हता, दोघात एक पार्ले घेऊन चहा सोबत खात बसलो. सिगरेट घेत नाही म्हणून एक फायदा होतो, आमचे बील कधीतरी ही चैन करणारी पोरच भरून देतात. 

सहा घोटांचा चहा अर्धा घंटा कपात हलवून हलवून नरड्याच्या खाली ओतल्यावर जरासं बरं वाटलं. मुलांच्या कंपनीतल्या गप्पा चालू होत्या, कुणाच्या खूपच सिक्रेट अश्या असाव्या अश्या एका वेगळ्या ग्रुपमध्ये गप्पा चालू होत्या.

काही कॉलेजमधल्या टवाळक्या मारणाऱ्या पोरांचा ग्रुप आला. बापाच्या पैशावर मजा करणारी ही पोरं रोजच इथे पडीक असल्यानं चांगलीच ओळखीची झाली आहे. गौतमी पाटीलच्या कालच्या व्हायरल व्हिडिओच्या गप्पा रंगल्या होत्या त्यांच्या.

मला काही या फालतू गोष्टीत रस नसल्यानं मित्रांना "जय शरनाथ" करून आम्ही दोघे मित्र पैठण गेटचा चोर बाजार भटकून आलो. पन्नास रुपयाचे दोन-चार टी-शर्ट, पन्नास रुपयाच्या पाच सिल्पर अन् भंगाराच्या भावात भेटलेले एक कुलूप फ्लॅटला लावायला म्हणून घेऊन आलो. 

रद्दीच्या भावात दोन-चार कुठलेसे पुस्तकं ऐंशी रुपयाची चार घेऊन आलो. मुखपृष्ठ छान वाटलं अन् पसंत केलं इतकंच, पुस्तकांशी कुठं आपल्याला लग्न करायचं होतं. त्यांचं त्याच गोष्टीसारखं होतं एकदा वाचलं की अडगळीत पडलेलं राहतं कुठेतरी.

पण; अलीकडे त्यांच्यासाठी चोर बाजारात भंगाराच्या दुकानात एक रॅक सांगून ठेवलं आहे. स्वस्तात पन्नास शंभर रुपयांत बसलं तर घेऊन येईल फ्लॅटवर. पण; रात्रीचं चोरासारखं आणावा लागल फ्लॅट मालक लई बारबाप्या आहे, चोर बाजारातील वस्तू आणायला नाही म्हणतो.
आम्हाला कुठं परवडणार आहे मार्केटमधल्या महागाच्या वस्तू,मग आणत असतो.

खरेदी झाली, तिघात दोन भेळ खाल्या, तिघात दोन समोसा रगडा, तीन पाणीपुरी खाऊन आम्ही काळाराम मंदिरात जाऊन दर्शन घेऊन मेसवर गेलो. भूक नसल्यानं एकच डब्बा घेतला अन् रूमवर येऊन खाऊन घेतला. मित्राने सकाळी शिव्या ऐकल्या अन् त्यान रूम झाडून स्वच्छ करून सॉक्स धुऊन दोरीवर वाळत घालून दिले होते.

पुन्हा कामगार चौकात चक्कर मारून आलो. चणे फुटाणे, खारे शेंगदाणे खात गप्पा झोडीत बसलो. मगाशी येऊन सकाळी आणलेल्या पुस्तकांना न्याहाळत एक पुस्तक संपते त्या बाजूने उलटे वाचायला सुरू केलं. दोघे मित्र गर्लफ्रेंडशी गप्पा मारताय कॉलवर, एक घरच्यांशी बोलतोय, एक अभ्यास करतोय अन् एक झोपून गेला.
मी ही डोळे लागायला लागले तसं पुस्तक बाजूला ठेऊन कॉफी घेत हे टाईप करत बसलो आहे..!

क्रमशः
Written by,
Bharat Sonawane .

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

"मला उध्वस्त व्हायचंय"

मला उध्वस्त व्हायचंय..! मला उध्वस्त व्हायचंय..! "मला उध्वस्त व्हायचंय" पद्मश्री कवी दिवंगत नामदेव ढसाळ यांच्या पत्नी मल्लिका अमर शेख यांचं हे आत्मचरित्रात्मक पुस्तक.फावल्या वेळेत वाचलं अन् या पुस्तकाने अनेक अनेक प्रश्न देऊ केले,कवी नामदेव ढसाळ यांची ओळख माझ्या लेखी जी आहे ती म्हणजे विद्रोहाशी भाष्य करणारा हा एक कवी... कवी अन् दलितांच्या (हा शब्द मला इथे योग्य वाटत नाही) हक्कासाठी आपलं उभे आयुष्य देणारा विद्रोही कवी इतकीच काय त्यांच्याशी माझी ओळख.  खरतर हे आत्मचरित्र नसुन,पुरुषप्रधान समाजात स्त्रीची हेटाळणी,समाज पुरुषप्रधान संस्कृतीकडे कुठल्या नजरेने बघतो अन् तीच नजर स्त्रीला समाजात कोणत्या नजरेनं बघते यावर भाष्य करणारं हे पुस्तक.जे की खूप विवादाचे ठरलं,पण यातला वाद-विवाद कश्यासाठी होता..? हा ही एक प्रश्न मला पडला आहे...  तो वाद कवितेच्या पलिकडल्या संसारातील नामदेव ढसाळ यांच्यावर उघडपणे त्यांचा पत्नीने लिहण्यावर होता की,स्त्री बद्दल समाजात जी भावना होती ती कायम राहावी यासाठी होता,हे ही कळून चुकलं नाही.मुळात त्यांनी म्हंटल्याप्रमाणे इथे मला हे ही पटते की,एक कवी,एक च...

समुद्राच्या गोष्टी..!Dr. Nishigandha Nikas

समुद्राच्या गोष्टी..! Dr. Nishigandha Nikas  कितीही हुसकावले तरी हे दुःखजर्जर कावळे त्यांच्या सावल्यांच्या गाठी बांधून जातातच माझ्या कुडत्याला त्या सावल्या सोडवता सोडवता किती काटे मोडून घेऊ मी पायात ? आधी किती काटे मोडलेत त्यांचे हिशोब नेमकेच कुठे पूर्ण केले होते मी ! ह्या सावल्यांमुळे, ह्या काट्यांमुळे नक्कीच उशीर होणार मला ! नदीला भेटून, समुद्राच्या गोष्टी पाठवून द्यायच्यात मला ! साधारण आठ दिवसांपूर्वी. डॉ.निशिगंधा यांचा हा काव्यसंग्रह सस्नेह भेट मिळाला. यापूर्वी डॉ.निशिगंधा यांच्याशी बोलण्यातून समुद्राशी एकरूप झालेल्या नदीच्या कथा, कविता अनेकदा ऐकून झाल्या. त्यावर बोलणं झालं. त्यामुळं डॉ.निशिगंधा यांचं नदी आणि समुद्राशी असलेलं प्रेममय नातं कवितेशी किती एकरूप आहे हे जाणून होतो. डॉ.निशिगंधा यांनी जेव्हा हा हस्तलिखित दस्तावेज माझ्या वाढदिवशी मला भेट पाठवला. तेव्हा खरतर अनामिक एक वेगळा आनंद झाला होता. वाढदिवसाला पुस्तकं गिफ्ट पाठवणारी मैत्रीण आयुष्यात असावी असं खूप वाटायचं अन् या वाढदिवसाला ही मैत्रीण वाट्याला आली. खूप आनंद झाला, खरतर या सगळ्यामागे असलेल्या त्यां...

गावरहाट भटकंती..!

गावरहाट भटकंती..! आज पहाटेच लवकर शहराचं गाव सोडलं अन् काही कार्यक्रमानिमित्त माझं गाव जवळ केलं. गावात आताश्या माझा फार जीव लागत नाही. गाव, गावातली माणसं आता पूर्वीसारखी राहिली नाही. कौलाची, कुडाची शाकरलेली घरं जमीनदोस्त झाली अन् त्यांच्या जागी शहरातील ईमारतींना लाजवतील अश्या नवीन ईमारती उभ्या राहील्या. गावात आलो मायला कार्यक्रम असलेल्या ठिकाणी भाऊबंधाच्या इथे सोडलं अन् दोन-अडीच तास हातात असल्यानं पायीच गावात एकटा भटकत बसलो. दुपारच्या वेळी गावात कुणी नसतं तसं आजही कुणी नव्हतं एखाद-दुसऱ्या पारावर ओट्यावर म्हाताऱ्या बायका डाळीसाळी,गहू हरभरे निवडत बसल्या होत्या. त्यांच्याशी दहा पाच-मिनिटं गप्पा मारत बसलो, गावची जुनी खोडं मला फार ओळखत नाही. मग माझ्या आज्याचं, आज्जीचं नाव सांगितलं की ओळख पोहचती. त्यांना भेटून सावता माळ्याच्या देवळात जाऊन बसलो दुपारच्या रणरणत्या सावलीच्या आडोश्याला म्हातारी माय माऊली झोपी गेले होते. कुणी गप्पा करत बसले होते. त्यांना भेटून बोलून रामराम, श्याम श्याम केला अन् नदीच्या थडीने फिरत बसलो. शर्टाची विन केलेला, काळी बुट घातलेला कोण हा पोऱ्या म्हणून मासे पकडत असलेली शाळे...