कवितेचे शीर्षक- बोले ईतिहास मराठीचा..!
जात,धर्म या रीतिरिवाजा खाली भाषा माझी रोजची पिढली जात आहे..!
नीच प्रवृत्तीच्या पिढी दर पिढी चालत असलेल्या प्रथाना,
भविष्यात जगवते ठेवण्यासाठी श्वास माझ्या मराठीचा प्रत्येकदा नव्याने तो दाबला जात आहे!!१!!
माझ्या मराठीचे मी काय सांगावी सांगू कौतुके,
जे माझ्या माय माऊलीच्या भाळी असलेल्या चंद्र
कोरीवर कोरले आहे..!
महतीच काय सांगावी माझ्या मराठीची,
जेव्हा तान्हुल्या बाळासाठी हिरकणी बुरूज सांजेला
माझी माय उतरत आहे,इथेही माय मराठी माझी
संस्कृतीला जागत आहे!!२!!
अफसोस कधी न आम्हाला संस्कार जिजाऊचे
अन् राजे मराठीत गड किल्ल्यांचा ईतिहास सोनेरी
पानावर साकारत आहे,
ईतिहास साक्षी आमुचा गरज आता मान मिळवा मराठीस आमुच्या आता,
दिल्लीच्या तख्तावर मराठी वदली जावी पुन्हा एकदा आता!!३!!
कौतुक होते चराचरामध्ये मराठीचे आमुच्या,
दुर्दैव हेच आमुचे की पुन्हा एकदा मराठीस जगण्या हात
पसरावे आम्हा लागते आता...
असो तरीही खंत ना आम्हा आता ईतिहास जेव्हा उलगडतो आमुचा,
भविष्यास पुरून उरेल हे स्फुरण देते मराठी माझी आता!!४!!
आपलेच ते परके झाले हा ईतिहासच आपुला,मराठीस फक्त राजभाषेचे डोहळेच तुम्ही ते दावले..!
परि अफसोस ना आम्हा आता,
ईतिहास मराठीचा सांगतो आमुचा फितुरांना धडे देण्यास मराठीने शिकवले आम्हा आता!!५!!
झुकली न कधी झुकणार मराठी आता सोवळे उद्याचे पाहण्या मराठी भाषा आमुची आतुर आता...
मागणार नाही तुम्हीच द्याल राजभाषेचा मान मराठीस माझ्या आता!!६!!
लिखित:कवी.भरत लक्ष्मन सोनवणे
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा