मुख्य सामग्रीवर वगळा

माई एक पर्व..! 💙

माई एक पर्व..! 💙

साधारण दुसऱ्या लॉकडाऊनमधील ही गोष्ट असावी,माझं ऑनलाईन कॉलेज चालू होते अन् या काळात मी जॉब सोडला होता तसा अजूनही सोडलाच आहे.नेहमीप्रमाणे दुपारचे जेवण झाले,अभ्यास झाला अन् मी आणि आई टीव्ही बघत बसलो होतो..!

टीव्हीवर चॅनल बदलत असतांना आईला "सिंधूताई सपकाळ" यांच्या भूमिकेतील अभिनेत्री "तेजस्विनी पंडित" बघितली अन् आईने मला ते चॅनल पुन्हा लावायला सांगितले, लावलं अन् त्या चॅनलवर "मी सिंधूताई सपकाळ" हा चित्रपट चालू होता.
एरवी सध्या घरी फक्त मी अन् आईच असल्यामुळे आम्ही रोज सायंकाळी जेवण झाले की यु-ट्यूबवर भजन,कीर्तन,कविता,व्याख्यान ऐकत बसलेलो असतो..!

अलिकडे आईला त्या एक विचारसरणी असलेल्या टीव्हीवरील सिरियल बघायला आवडत नाही,म्हणून मग आम्ही सायंकाळी ठरलेल्या वेळेत मोबाईलवर वरील सर्व गोष्टी बघत,ऐकत असतो..!

एक दिवस सहज यु-ट्यूबवर स्क्रोल करतांना आईनं "सिंधूताई सपकाळ" (माई) यांचा जीवनसंघर्ष,स्मशानात प्रेतावर भाजलेली भाकर अन् तो सर्व खडतर प्रवास बघितला.त्यापूर्वी आई माईबद्दल जाणून होती पण आईच्या आयुष्यात गेले काही वर्ष सोडले तर तिला कामातून उसंत नव्हता.त्यामुळे आईही किती जाणून असणार माईबद्दल,त्या दिवशी आईने अन् मी तो काही मिनिटांचा व्हिडिओ संपूर्ण बघितला अन् आईला आईचा संघर्षमय जीवन प्रवास आठवला..!

त्याही दिवशी आईनं अन् मी,होय मी (मी कधीही चित्रपट बघत नाही) पण तो संपूर्ण दोन-अडीच तासांचा चित्रपट बघितला.अन् तो बघून झाल्यावर आई मला बोलती झाली की तुझे बाबा आपल्याला सोडून गेले तेव्हा मी बापाविना पोरके झालेल्या मुलांचा सांभाळ केला,माझं कर्तव्य पार पाडले.माईसारखाच पण माई इतका नाही पण काही अंशी आयुष्यात संघर्ष केला अन् हे मला सांगणे नको होते कारण त्या संघर्षात आम्ही तिघे भाऊ-बहीण आईच्या नेहमीच सोबत होतो..!

आई पुढे बोलली मी तुम्हाला इतकं शिकवलं,आज आपल्या घराण्यात सर्वाधिक शिकलेला तू आहेस अन् हे खरे आहे. तर माझा इतकासा संघर्ष परंतू मायीनं तर तिच्या आयुष्यात आयुष्यभर संघर्ष केला.पुढे हजारो अनाथ मुलांची माई आई झाली,त्यांना शिक्षण दिले त्यांना योग्य मार्गाला लावले,अनेक मुलींना शिकवले त्यांचे संसार फुलवले अन् मायी खऱ्या अर्थानं हजारो अनाथ मुलामुलींची आई झाली..!

पुढे आई बोलती झाली की माईला एकदा भेटायचं आहे आयुष्यात अन् ती भेट तू घडवून देशील..!
कारण माईची मुलगी "ममताताई" कविता करते हे मी आईला सांगितले होते.खूपवेळा आईला मी ममताताईच्या कविता ऐकवल्या,वाचून दाखवल्या होत्या.दोघी मायलेकीच्या एफबीवरील पोस्ट मी आईला नेहमी दाखवत असल्यानं आई हे सर्व जाणून होती.मलाही माईचा हा प्रवास बघून भेटण्याची इच्छा होतीच..!

पण काल साधारण याच वेळेला टीव्ही बघत असतांनाच न्यूजवर एकाकीच माई आपल्याला कायमची सोडून गेली हे कळलं.आईला काय सांगावं कळत नव्हतं खूप जड अंःतकरणाने आईला सांगितले आई माई सोडून गेली,मला आईनं काय बोलावं..!

आई फक्त शांत बसून होती अन् माईचा तो जीवनप्रवास जो ग्राफिटीच्या माध्यमातून वाचत,बघत बसली होती.शेवट आई एकच वाक्य बोलली 
माईला भेटायचं राहून गेलं रे आपलं बेटा,भेटायला हवं होतं आपण..!
मी काय बोलावं सुचत नव्हतं..!

माई कायम आठवणीत असशील..! 💙

Bharat Sonwane

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

गावरहाट भटकंती..!

गावरहाट भटकंती..! आज पहाटेच लवकर शहराचं गाव सोडलं अन् काही कार्यक्रमानिमित्त माझं गाव जवळ केलं. गावात आताश्या माझा फार जीव लागत नाही. गाव, गावातली माणसं आता पूर्वीसारखी राहिली नाही. कौलाची, कुडाची शाकरलेली घरं जमीनदोस्त झाली अन् त्यांच्या जागी शहरातील ईमारतींना लाजवतील अश्या नवीन ईमारती उभ्या राहील्या. गावात आलो मायला कार्यक्रम असलेल्या ठिकाणी भाऊबंधाच्या इथे सोडलं अन् दोन-अडीच तास हातात असल्यानं पायीच गावात एकटा भटकत बसलो. दुपारच्या वेळी गावात कुणी नसतं तसं आजही कुणी नव्हतं एखाद-दुसऱ्या पारावर ओट्यावर म्हाताऱ्या बायका डाळीसाळी,गहू हरभरे निवडत बसल्या होत्या. त्यांच्याशी दहा पाच-मिनिटं गप्पा मारत बसलो, गावची जुनी खोडं मला फार ओळखत नाही. मग माझ्या आज्याचं, आज्जीचं नाव सांगितलं की ओळख पोहचती. त्यांना भेटून सावता माळ्याच्या देवळात जाऊन बसलो दुपारच्या रणरणत्या सावलीच्या आडोश्याला म्हातारी माय माऊली झोपी गेले होते. कुणी गप्पा करत बसले होते. त्यांना भेटून बोलून रामराम, श्याम श्याम केला अन् नदीच्या थडीने फिरत बसलो. शर्टाची विन केलेला, काळी बुट घातलेला कोण हा पोऱ्या म्हणून मासे पकडत असलेली शाळे...

Gautala Wildlife Sanctuary आणि बरच काही..!

Gautala Wildlife Sanctuary आणि बरच काही..! खास संपूर्ण महाराष्ट्रातील अनेक पर्यटकांच्या आग्रहास्तव कन्नड तालुक्यातील पर्यटन स्थळांची एकत्रित संपूर्ण माहिती देण्याच्या विनंतीस मान देऊन हा कन्नड तालुक्यातील गौताळा अभयारण्य,कन्नड शहर,अंबाडी प्रकल्प,कालीमठ येथील कालिका माता मंदिर,पितळखोरा लेणी,पाटणा देवी मंदिर,सुरपळा डोंगररांगा,कन्नड चाळीसगाव घाट परिसर या आणि इत्यादी सर्व पर्यटन स्थळांची माहिती एकाच लेखात संकलीत करून देण्याचा प्रयत्न केला आहे..!   औरंगाबादपासून ७५ कि.मी अंतरावर असलेले गौताळा अभयारण्य कन्नड तालुक्यात येते.आपण पावसाळ्यात निसर्गसहलीसाठी,ट्रेकिंगसाठी आवर्जून भेट द्यावं असंच हे अभयारण्य. डोंगरदऱ्यांच्या कपारी,खाणीतून वाट काढत उंचावरुन कोसळणारे धबधबे,पुढे त्याच धबधब्याचे होणारे चंदन नाल्यासारख्या नाल्यात होणारे रूपांतर.उंचच उंच हिरवीगार वनराईने नटलेली डोंगरे डोळ्याचे पारणं फेडतात.पावसाळा लागला की पर्यटनासाठी पर्यटक वर्ग मोठ्या प्रमाणात गौताळा अभयारण्याला भेट द्यायला दरवर्षी येत असतो. आपणही या ठिकाणी एकदा येऊन या ठिकाणाला भेट द्यावी,जेणेकरून निसर्गाने दिलेलं सर्वस...

भटक्या मुसाफिर ..!

भटक्या मुसाफिर ..! आयुष्य जगायला उदासवाण्या वाटांशी जवळीक केली की, संवेदनशील मनाची माणसं अजूनच संवेदनशील होऊन जातात. मग आयुष्यात कायमच्या या उदासवाण्या वाटा त्यांच्या वाट्याला येतात मग अडवळणी वाटांना निरुद्देश होऊन, निरर्थक भटकत रहावं तसं भटकत राहणं त्यांच्या उभ्या आयुष्याला लटकून जातं. कित्येकदा मग ते आयुष्य बेभरोशी आणि दहा मिनिटांच्या हौसेखातर केलेल्या रिकामचोट गोष्टीतून पडलेल्या वीर्यभरल्या निरोधासारखं होऊन जातं. आणि मग हे संवेदनशील माणूस, त्याचं हे मन तितकंच सहज नॉर्मल आयुष्यातून उठून जातं किंवा बाजूला फेकल्या जातं. जितक्या सहज शहरातील एकांगी असलेल्या वेड्या बाभळीच्या वनात एखाद्या सावलीच्या आडोश्याला केलेल्या मुतारीत ही विर्यांची निरोधे बेवारशी, हौस पूर्ण होऊन फेकली जातात. हे प्रकरण जुळून आलं असतं तर एखादं गोंडस लेकरू जन्माला आलं असतं. असा भाव, असा विचार बेफिकीर आयुष्य जगणाऱ्या या भटक्याच्या मनात येऊन जातो. अन् मग भयाण, ओंगळवाणे आयुष्य वाट्याला येणं काय असावं..? तर हे असतं. याची प्रचिती त्याला येऊन जाते. आज शनिवार उद्या कंपनीला सुट्टी म्हणून आज दुपारभरल्या निरर्थक असं भ...